အသက္တမွ်

လူငယ္ဘ၀ရဲ႕ သိတတ္စမွာ
ရင္ခုန္သံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စိတ္ကူးမ်ားနဲ႕
ၿဖဴစင္စြာပဲ ေပ်ာ္ၿမဴးခဲ့တယ္.....။

ဒီလိုနဲ႔
အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားလံုး
စာလံုးေပါင္းတတ္ရံုရွိေသး
ငါ့ဘ၀ေလးထဲ မင္း၀င္လာတယ္။

ၿဖဴစင္ၿခင္းဟာေပ်ာက္ဆံုး
ေခါင္းအံုးေအာက္က ဒိုင္ယာရီမွာ
သူသာနတ္သမီးၿဖစ္ခဲ့တယ္....။

တစ္ရက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ရက္
စြဲလမ္းၿခင္းေတြၿပည္႔က်ပ္
အိပ္စက္ၿခင္းဟာညဥ္႕နက္
အိမ္မက္ေတြသာထပ္ေနခဲ့ရင္း
နံနက္ခင္းလည္းမင္းပါပဲ ။

ငါ့အတြက္ေတာ့
ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ေန႕ရက္တိုင္းမွာ
ခ်စ္တတ္ၿခင္းသာရင့္က်က္
ႏွဳတ္ခမ္းေတြေၿခာက္ကပ္
ေၿပာမထြက္ခဲ့ဘူး ......။

ဟိုအေ၀းမွာေငး..........ငါေဆြးတတ္သလို
အနားတိုးရင္......ပိုဆိုးၿပန္တယ္ ။
စိုးရိမ္ေရမွတ္....ဒီေရတက္သလို
ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ေတြ မရပ္ခဲ့ဘူး။

ၿဖစ္ႏိုင္မယ္ဆို
စြဲလမ္းၿခင္းကို ေတာင္ပံတပ္
အိမ္မက္ကိုဇက္ၾကိဳးဆြဲၿပီး
မင္းႏွလံုးသားထဲ ပ်ံ၀ဲခ်င္တယ္။

ဒီအရြယ္ရဲ႕ လြယ္အိတ္ထဲမွာ
ေက်ာင္းစာအုပ္ဟာ ကြက္လပ္
ခ်စ္တတ္ၿခင္းသာ ၿပည္႔က်ပ္ခဲ့တယ္ ။

တိတ္တဆိတ္နဲ႔
ခ်ိတ္ပိတ္ခဲ့တဲ့
ရင္ခုန္သံဟာ....သံုးႏွစ္ၾကာလည္း
လတ္ဆတ္ဆဲေပါ့ ။

တဖက္သတ္စြဲရံုနဲ႔ေတာ့
ရက္စြဲေတြသာကုန္သြားလိမ့္မယ္။
ဒီဘံုဘ၀မွာ ဆံုရမွာမဟုတ္ဘူး။
အံုၾကြလာတဲ့ စြဲလမ္းၿခင္းမွာ
ကိုယ့္ဘာသာ အားတင္းလွ်က္
မင္းအနားကိုတိုးကပ္
ခ်စ္ခဲ့သမွ်ေတြ ဖြင့္ေၿပာမိတယ္ ။

“ၿမတ္ႏိုးပါတယ္”ကိုယ့္စကား
သူ႕နား ထဲမွာစြဲေနပါ့မလား။
ရင္ခုန္သံတဆတ္ဆတ္နဲ႕
စိုးရိမ္တတ္ခဲ့
နယူတန္ရဲ႕(တတိယ)နိယာမ
ငါသတိရတယ္.................။
ငါ့ရဲ႕အခ်စ္စစ္မွန္ခဲ့ရင္
သူ႕ထံကၿပန္ အခ်စ္မွန္မယ္ ။


ၿမတ္ၿမတ္ႏိုးႏိုး ေမွ်ာ္ကိုးေနရင္း
အခ်စ္ရဲ႕ ပ်ိဳးခင္းပြင့္ခဲ့ၿပီ ။
ရင္ခုန္သံေတြ ခ်ိဳၿမ
အိမ္ၿပန္လမ္းဟာ ေတာက္ပလြန္းတယ္ ။

*ခ်စ္သူကို အနားမွာထား.............ဟိုအေ၀းလည္း မသြားခ်င္ဘူး ။
*ခ်စ္သူရဲ႕ အနားမွာကပ္..............တစကၠန္႕ေတာင္မလပ္ခ်င္ဘူး ။
*ခ်စ္သူရဲ႕ အနားမွာေန.................ဘယ္ဘ၀မဆို ငါေနပါ့မယ္ ။
*ခ်စ္သူရဲ႕ အနားမွာရွိ................မိုးၿပိဳက်ေတာင္ ထမၾကည္႔ခ်င္ဘူး။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
*ခ်စ္သူသာငါ့ဘ၀ .......အသက္တမွ်....ထာ...၀....ရ...ပါပဲ....( ) ။


ဂ်စ္ဘ၀မွာ သိပ္ႏွစ္သက္ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ပါ ။
ခ်စ္သူ“ေမာင္”ေရးဖြဲ႔သည္။